Хошин урлагийнхан “Х ТҮЦ”-ийн хүргэсэн шатан дээр зогссон

2020 оны 04-р сарын 02 өдөр, 16 цаг 20 минутад нийтэлсэн (Сэтгэгдэл үлдээх )
91553989_2850144778402543_7060576478257217536_o

Монголын хошин урлагийн хамтлагууд С1 телевизтэй хамтран “Инээдээр дархлаагаа дэмжье” онлайн тоглолтыг амжилттай зохион байгуулсан билээ. Харин “Монцамэ” агентлагийн захирал, МУСГЗ Б.Ганчимэг нүүрномдоо дараах зүйлсийг бичжээ.

… Тэдгээр комедиан залуус бол үзэл санаа тээгчид юм
Гэтэл манай урлагт үзэл санаа тээгчид байхгүй болсон шүү дээ…

Тухай; Хошин урлагийнхан дүгнэлт хийж байгаа байлгүй дээ. Ер нь “Х түц”-ийн хүргэсэн шатан дээр зогссон. Үргэлжлүүлж аль ч продакшн бүтээлийн төвшний ажил хийгээгүй. Одоо санаа,зохиол, найруулга, ур чадвар гэх бүх ойлголтууд дээр шинэ эргэлт хийхгүй бол явахгүй болжээ. Хошин урлагт сүүлийн жилүүдэд Дүр гэх ойлголт бүр байхгүй болсон. Сосорбарам, Цэрэнпагма нарын сурвалжлагч, саальчин Хонгорзул шиг дүр хаана байна. Дэмидбаатарын хадам эх, Цэрэндарьзав гуайн сайдын охин шиг дүр үзэгдэхээ больсон. Зүгээр л утсаар ярьдаг дүр шүү дээ. Нэг дор гурван өөр мөн чанартай охины дүрийг амьдруулж байгаа юм. Мэргэжлийн ур чадвар гэж тэр л дээ.

Өнөөгийн хошин урлагийнхан эр нь эмэгтэй хүн болж тоглох, муу тааруухан дүр нь хөдөөний хүн, хөгшин хүн байх, за тэгээд бүх эрэгтэй жүжигчид нь нэг ядарсан эмээгийн, үр хүүхэддээ гомдсон хөгшин эхийн дүр л бодож олдог. Яахаараа ээж болгон тийм ядруу төгсөх ч ёстой юм…Гол нь хоорондоо зарчмын ямар ч ялгаагүй, ижилхэн эмээ нар байх нь ёстой гуниг санагддаг. Яагаад өвгөдийн дүрээ барьж авдаггүй юм. Бардаггүй юм уу, эсвэл хүйсээр дарангуйлах гэдэг бүр нэг шившгийн дорд үзэлдээ идэгдсэнийх үү?

Үнэхээр гайхмаар санагддаг.

Сэдвийн хүрээ ингэсхийгээд л дуусна. Хөдөөний хүн шоолж, хөгшин хүн элэглэх төдийхнөөр шүү. Орчин цагт “хөдөөний хүн” ч гэж байхгүй болсон. Хөгшчүүд ч тэдний үзүүлдэг шиг биш. Өөр зууны, өөр хөгшид шүү дээ…
Манай хошин урлагийнхан ийнхүү утга учиргүй хашгираан болж дуусчээ. Муу юмыг чанга хашгираан өөд нь татахгүй л дээ. Өөр нэг шалтгааныг нь би энэ урлаг найруулагчгүй болсонтой холбож хардаг. Найруулагч бол хэн дуртайгийн авирч гараад суучихдаг сэнтий биш. Энэ бол маш том мэргэжил, маш том эрэмбэ, маш том авьяас, маш том мэдрэмж, маш том характер, маш том хөдөлмөрийн цогц…

Найруулагч бол хаан.

Манай жүжигчид нэг жаахан нэрд гараад, гавьяат энэ тэр болонгуутаа өөрөө найруулах гээд гүйчихдэг. Уучлаарай, ёстой ичдэг шүү. Та ямар эрхтэй юм. Хэн, хаанаас өгөв. Ямар их сургууль олгов. Жүжигчин болж ч амжаагүй байж та юу хийгээд явнаа…

Өөр нэг зүйл; манай жүжигчид жаахан нас нэмэнгүүтээ найруулагч болох эрхтэй гээд хадуурчих юм. Наад нас чинь бүр ч хамаагүй шүү. ?

Хоёрт, овоо мөнгөжөөд ирэхээрээ найруулах эрхтэй болчихлоо гэж андуурдаг.

Өршөөгөөрэй, Найдандорж гэдэг найруулагч л Х Түц- ийг бүтээсэн гэж би хувьдаа хардаг. Одоо ч нэг айлын амбаарын продакшн болоо шив дээ. Тэр залуусыг тэр найруулагч хөтөлсөн юм. Бүү март.

Удаах зүйл; Урлагийнхан дотроос хамгийн эхэлж зах зээлд шилжсэн, хамгийн эхэлж эдийн засгийн эрх чөлөөнд хүрсэн нь, хамгийн их болсон болоогүй юм үйлдвэрлэж мөнгө хийсэн нь хошин урлагийнхан шүү. Урлагийн хүний этик, мөн чанараа, манлайллаа эргэж нэг хараарай.
Өнөөдөр бол баяртай гэж хэлмээр байна. Цаана чинь боловсролтой , шинэ залуу үе гараад ирсэн байна.
“UB comedy club” гээд ямар гоё сэтгэдэг залуус гарч ирээд стэндап комеди хийгээд явж байна вэ. Тэдгээр комедиан залуус бол үзэл санаа тээгчид юм. Гэтэл манай урлагт үзэл санаа тээгчид байхгүй болсон шүү дээ.

Тэдний уналтын ердөө нэг жишээг дурьдая. Ардын, гавьяат жүжигчдийнх нь рекламанд бүтээж байгаа дүрийг л хараарай. Ямар ч тоглолт байхгүй. Тийм болохоор тэдний рекламдсан цайг ч сонирхох хүсэл төрөхгүй, сурталчилсан гоймон будааг нь ч авмааргүй байдаг. Яагаад ийм болов?
Яагаад гэвэл манай урлагийнхан өөрийгөө сурталчилж байгаа гурилаасаа дээгүүрт тавиад байдаг юм. Гурилыг танихын тулд тариаг мэддэг байх ёстой. Хичнээн хүний хөлс хүчний үнэтэйг мэдэрсэн байх ёстой. Та тарианы, хөлсний, талхны үнэр мэдэрч байж тогло…

Манай жүжигчид өөрсдийгөө зохиолын дүрээсээ том зиндаанд шидчихдэг нь дэндүү хөөрхийлөлтэй санагддаг.
Аргагүй дээ, найруулагч хэрэггүй гээд манаргаад яваа улс энэ мэт рүү эргэж өнгийхгүй биз. Захиргаагүй, зангаргагүй, замбараагүй продакшнуудын үед монголын хошин урлаг ингэж саарал үе рүү шилжлээ. Харамсалтай байна.

Амьдралдаа би олон найруулагчтай уулзаж учирсан. Агуу Балжиннямаас эхлээд нэрс цувна.

Амьдралдаа би бас олон агуу жүжигчидтэй уулзаж учирсан. Агуу их Нямсүрэн, Сэдэд, Цэрэнпагма гээд урт цуваа хөвөрнө.

Монголын урлагийн бурхад юм даа. Их юм сонссон. Их зам харгуйнх нь үүх түүхээр аялсаан… заримыг нь ил гаргасан… зарим нь архивт маань бий. Нэг л зарчим олж харсан. Тэд өөрсдийгөө юунаас ч дээш эрэмбэлдэггүй юм билээ.

Сэтгүүлч, МУСГЗ Б.Ганчимэг 2020.04.02

Танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Баярлалаа

АНХААРУУЛГА: Уншигчдын бичсэн сэтгэгдэлд ОНЦЛОХ.МН хариуцлага хүлээхгүй болно. ОНЦЛОХ.МН сайт ХХЗХ-ны журмын дагуу зүй зохисгүй зарим үг, хэллэгийг хязгаарласан тул Та сэтгэгдэл бичихдээ бусдын эрх ашгийг хүндэтгэн үзнэ үү.

Сэтгэгдэл үлдээх

Нийт 2 сэтгэгдэлтэй
  1. Anonymous
     (192.82.66..***)
    2021/08/17 13:28

    Яг зөв шүүмж байна, талархан хүлээж аваасай билээ

    (0) (0)
  2. Anonymous
     (103.20.152.***)
    2020/04/02 16:58

    МАШ ЗӨВ БИЧСЭН БАЙНА …ЭНЭ хошин шогийнхон гэж МОНГОЛ ЭР ХҮНИЙГ ДАНДАА “нэг архичин “н-ы дүрээр харуулдаг гэх мэт маш их олон муу зүйл байна …БАС АЯЛГУУ САЙХАН МОНГОЛ ХЭЛИЙГ МАШ ИХ ГУТААДАГ ХҮМҮҮС ….

    (0) (0)