Өгүүллэг/ “ -Битгий чимээ гаргаад бай л даа, наад хаалгаа хурдан хаа!” гэж Палам гуай уцаарлангуй хэлээд шаахайгаа чирэн том том алхалсаар өрөө рүүгээ явж оров. Түүний ард сааралтан үлдсэн тамхины утаа орчиныг эзэгнэж, цонхоор тусах нарны гэрэлд юу нь үл мэдэгдэх хээ мэт болсоноо аажмаар замхарна...

Ханийгаа бусдад муулдаггүй Хадмынхаа үгэнд өө хайдаггүй Хазайхад нь өөрөө түшиж  Хэлтийхэд нь тэгшилж явдаг бол Алдаж эндэхэд нь адилхан хөмсөг атируулалгүй Аргадаж гуйхад нь ахиж цаашилдаггүй Бүсгүй хүний хатан ухаанаар гэр бүлээ зүглүүлдэг бол Бүтэн заяа нар зөв эргэж Эм хүний тэвчээрт...

Жаргалмаа эрт гэгч орондоо орсон боловч зуны шөнийн бүгчимд үнэгний нүд залгичихсан мэт унтаж орохгүй. Сэтгэлд нь элдвийн юм бодогдоод нэг л уйтгартайхан байлаа. Бусдын хэрэгт холбогдон баригдаж явсан нөхөр нь бодогдоно. Бас цаадхан өдөр хээр хонио хариулж явтал гэнэт ширүүн бороо орж хонио уруулуул...

Норжмаа, уул өөд мацсанаа халууцан чандган малгайгаа авахад хүү янзаар тайрсан үснээс нь үл мэдэг уур савсаж байлаа. Очир, халуу оргисон бяцхан гараас нь хөтлөн зүтгэж явснаа эргэж хараад, -- Сайхан байгаа биз? гэж «сайхан» гэсэн хариу сонсох хүний ёсоор нүүр дүүрэн мишилзэн асуухад Норжмаа -- Сай...

Бид хоёрын хамгийн дуртай газар - дурсамжийг минь хадгалсан тэр цэцэрлэг. Өвдөгийг минь дэрлэн чиний алжаалаа тайлдаг байсан тэр сандал. Энэ л орчин сэтгэлд минь ямар дотнохон санагдана вэ? Гэвч энэ орой... Энэ цэцэрлэгийн, энэ сандал дээр би чамаас өөр залуутай сууж байх юм гэж яаж төсөөлөх билээ....

Хүү аавгүй өсчээ. Орой ажлаасаа ихэд ядарсан бололтой ирээд ангаахай адил өлбөлзөх хэдэн хүүхэддээ аяга хоол хийж өгөх гэж зуухны өмнө бүртэлзэх ижиигээ хараад хүү “Миний аав хаачсан юм бол доо” хэмээн бодолд автана. Гэвч ээжээсээ асууж үл зүрхэлнэ. Асууж болохгүй гэдгийг зөн совингоороо мэдэрчээ. ...

Нам гүм. Тог тог тог ...тогших чимээ. Хариу тогшлоо. Тэр хоёр сайн ойлголцоно. Том цэнхэр нулимс дуу чимээтэй бөмбөрөн газар унах адил тог тог тог. Тиймээ хоёулаа цоожтой. Дахиад л нам гүм. Орой болох хаа ч байсан юм. Буйдан дээр шигдэн суугаад эрхиэ эргүүллээ. Сэтгэл нь тогтох янзгүй. Урд урд...

Гадаа хувин хувингаар цутгах мэт аадар бороо ширүүлэн асгарсаар байлаа. Ганхуяг эмч өрөөнийхөө цонхоор гадагш харангаа, - өнөөдөр ч усан бороотой өдөр байна даа, гэсэнчлэн бодон зогстол оодгор богино даашинзтай, царайлаг бас өндөр нуруулаг биетэй нэгэн бүсгүй шаагин асгарах бороонд норчихгүйг хичээн...

Д.Нацагдоржийн болон Ч.Лодойдамбын нэрэмжит шагналт “Болор цом”-ын эзэн Монголын нэрт яруу найрагч Тоомойн Очирхүүгийн “Аргамжааны чулуу” шүлгийг алдаршуулсан гэрэлт хөшөө Говь-Алтай аймгийн Тонхил сумын төвд босголоо. Нэрт яруу найрагчийн энэхүү шүлгийн гэрэлт хөшөөний нээлтэд сум орны удирдлагууд ...

Гуниггүй хонгор салхи намуухан исгэрч, түүний аясаар нуурын ус чимээгүй долгилно. Нуурын эргийн бяцхан сандал дээр нэгэн залуу зүүрмэглэн сууна. Гэнэт утасны хонх дуугарахад залуу давхийн цочиж сэрлээ. Үүний хамт хаанаас гарч ирэв гэмээр бяцхан хуй дайраад өнгөрөв. -Би насгүй болсон хүн. Намайг бит...